Tijdens een van de detacheringen kregen we accomodatie in een hotel in Weymouth. Het hotel van Thomas en Erica. Van slapen kwam echter niet veel, ik deelde met Peter Baggerman een kamer en die heeft regelmatig het rijk alleen gehad. Ik heb zelfs twee nachten mijn bed niet gezien en was net op tijd terug om een douche te nemen, tanden te poetsen en te verkleden om op tijd te ontbijten voordat de bus ons kwam ophalen. Buiten dat moest de dagploeg de bar bezet blijven houden totdat de avondploeg terug kwam van het nachtvliegen. De eigenaar had belooft de bar open te houden zolang wij het volhielden. Dit bleek voor hem na een paar nachten niet vol te houden waarna ik een spoedcursus barkeeper kreeg en de sleutel om de zaak altijd open te houden. Zijn omzet heeft er niet onder geleden.
Op een avond hadden Hans Polak en ik afgesproken op stap te gaan. Ton Dekkers was voor het eerst op detachering en vroeg of hij mee mocht. Wij dus naar de harbour club, Ton was niet zo'n prater maar dronk tot onze verbazing zijn glazen whisky gelijk op met ons bier en was ook steeds op tijd om zijn beurt te regelen maar na nog een paar pubs bezocht te hebben werd hij toch wel heel stil. Dus maar terug naar het hotel waar we toch de bar nog bezet moesten houden voor de nachtploeg. Hans en ik namen er dus nog een paar en brachten Ton naar zijn bedje.
Genietend van ons engelse biertje hoorden we opeens een klap in het trappen huis. Wij snel er naar toe om te kijken wat er aan de hand was. Hing daar Ton in de balustrade van de tweede verdieping. Hij was dus blijkbaar aan de wandel gegaan en over de balustrade van de derde verdieping gevallen. Op de een of andere manier was hij met geluk een verdieping lager opgevangen in de touwen want beneden stond iets met een grote punt omhoog.
Ton dus uit de touwen gehaald en de schade opgenomen. Hij had een grote wond aan zijn voorhoofd die flink bloedde dus een ambulance gebeld waarna hij werd ingeladen en begeleid door Hans en mij naar het ziekenhuis vervoerd. Ik denk niet dat het ziekenhuis veel plezier aan ons beleefd heeft want er zat natuurlijk al heel wat drank in. Ik meen dat ik vond dat ik beter kon hechten dan de dokter daar. In ieder geval werd Ton daar behandeld, zijn wond gehecht en verbonden waarna hij in een rolstoel werd gezet en wij naar de uitgang werden geloodst waar we moesten wachten op een taxi. Stonden Hans en ik daar in de vroege morgen te wachten terwijl Ton daar lekker in zijn rolstoel lag te slapen. Hebben we hem voor straf een zet gegeven zodat hij lekker buiten in de regen kon slapen.
Ton heeft daarna met een vraagteken als litteken op zijn voorhoofd gelopen als herinnering aan dit voorval.
Dit was dus mijn eerste nacht dat ik mijn bed niet had gezien want we waren dus op tijd voor het ontbijt.
Die dag was dus al behoorlijk zwaar op het vliegveld maar toen we aan het einde van de middag weer in het hotel aankwamen moesten we wel laten zien uit het goede hout te zijn gesneden en zijn we na wat aperitiefjes in het hotel weer de stad ingegaan. Het werd natuurlijk later dan geplanned want ik ging, helemaal tegen mijn natuur dansen met een dame. Zoals een nette heer betaamd heb ik haar netjes naar huis gebracht waar ik nog een drankje kreeg maar om een uur of twee, drie 's nachts toch op straat werd gezet.
Ik terug gelopen in de richting van het hotel maar heb toen blijkbaar een verkeerde afslag genomen waardoor ik helemaal in de verkeerde buurt belandde en natuurlijk helemaal niemand op straat om de weg te vragen.
Uiteindelijk om een uur of vijf kwam ik een melkboer tegen, gelukkig bezorgden die toen 's morgens vroeg nog aan huis en die wees me de weg terug naar het hotel waar ik natuurlijk weer net op tijd was voor het ontbijt en de bus naar het vliegveld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten